وبلاگ شخصی

تو ای گل صحرایی مخور غم تنهایی

اگر گل خود رویی، وزچمن جدایی به دیده ی صاحبدل، یک جهان صفایی

تو زینت صحرایی، تو آیت بهاری به شبنمی دل خوش کن، چو بلبلی نداری

چه غمت گر جا، به گوشه ی بیابان داری چه جفا دیدی، که ژاله ها به دامان داری

تو چرا ماندی، در این بهار دلکش تنها به که دل بستی، که حالتی پریشان داری

تویی آن مجنون، تویی آن شیدا که نهادی سر، به سوی صحرا

چو پریرویی، به تو رو آرد بری از خاطر، غم دنیا را

اگر به سویت مرغ چمن، نمیزند بر هم پرِ خود

چه غم که گاهی دلبر من، ترا کند زیب سرِ خود

تو در این بهار دلکش، دگر از چه گوشه گیری

مکن از فلک شکایت، که لطیف و دلپذیری

گره از رخ بگشا!

چو ز محنت آزادی،

مکن از غم‌ها یادی،

که بود محو شادی،

همه جا!

این هم لینک دانلود ترانه:

تبلیغات